Rasy psów

Pinczer średni

Witam wszystkich czytelników. Mamy już czwatek, a więc pamiętajcie, że do weekendu już blisko. A dla relaksu przeczytajcie sobie ten artykuł. Dziś opiszę dla was Pinczera średniego należącego do grupy 2 FCI. Dzięki temu artykułowi będzie mogli poszerzyć swoją wiedzę na temat tej rasy. A kto wie może ktoś zdecyduje się kupić takiego pieska.

Lekkiej budowy, krótkowłosy czarny podpalany albo rudy pies o proporcjonalnej, niemal wpisanej w kwadrat sylwetce. Pełen temperamentu, popędliwy, inteligentny, cięty, ciekawski. Nie przepada za narzucaniem mu swojej woli. Szybko sygnalizuje obecność intruza, ale na co dzień nie jest tak rozszczekany jak jego kuzyni - sznaucer czy pinczer miniaturowy. Pinczer, zgodnie z naturą psa stróżującego, zazwyczaj najpierw pilnie obserwuje otoczenie i dopiero oceniwszy sytuację, przystępuje do działania.

Charakter

To pies czujny i szybko reagujący, przy tym jednak zrównoważony. Brak mody na tę rasę sprawił, że ryzyko trafienia na osobnika niezrównoważonego jest niewielkie, w przeciwieństwie do np. często nieodpowiedzialnie rozmnażanych dobermanów.

Dla kogo ta rasa

Brak podszerstka powoduje, że ten uwielbiający ruch psiak absolutnie nie powinien przebywać cały rok na dworze. Doskonale nadaje się dla ludzi aktywnych, może biegać przy rowerze, towarzyszyć w joggingu lub uprawiać agility. Potrafi się też przystosować do spokojniejszego trybu życia, jeśli tylko będzie mógł się wybiegać na spacerach.

Wady

 -wymaga doświadczonego przewodnika

-ma silny instynkt łowiecki

-zimą marznie

Zalety

-zrównoważony i niezbyt szczekliwy

-wierny

-dobry stróż

-dobry towarzysz starszych dzieci

-łatwy w pielęgnacji

Pielęgnacja

Jego sierść nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. W okresie linienia należy ją wyczesywać np. gumową szczotką z wypustkami. Zimą przyda się ciepłe ubranko, bo rasa jest pozbawiona podszerstka.

Ciekawostki

Nieco dziwne jest to, że o ile doberman i pinczer miniaturowy, a także wszystkie trzy odmiany sznaucerów są dobrze znane, o tyle pinczer średni ciągle pozostaje rasą rzadką. Z pewnością zasługuje na większe spopularyzowanie! Niegdyś jako osobna rasa istniał pinczer arlekin, rasa ta miała nawet wzorzec FCI, ale wymarła.

To wszystko co chciałem wam powiedzieć o Pincerze średnim. Jeżeli macie jakieś pytania to piszcie w komentarzach, a ja z chęcią na nie odpowiem.W komentarzach piszcie też o własnych doświadczeniach z Pinczerem średnim. 

Sznaucer Olbrzym

Witam wszystkich czytelników po dłuższej przerwie, która spowodowana była majówką. Mam nadzieję, że majówka się wam udała i zapraszam do przedczytania kolejnego artykułu. Rasa, którą w tym artykule chcę dla was omówić to Sznaucer Olbrzym. Dzięki temu artykułowi będzie mogli poszerzyć swoją wiedzę na temat tej rasy. A kto wie może ktoś zdecyduje się kupić takiego pieska.

Sznaucer olbrzym to największy i najspokojniejszy spośród odmian sznaucerów, ale nie brak mu odwagi i ciekawości świata. Ten imponujący pies ma szorstką sierść w kolorze czarnym lub pieprz i sól. To znakomity stróż i obrońca – sam jego wygląd budzi respekt.

Charakter

Sznaucer olbrzym to najspokojniejszy przedstawiciel rodziny sznaucerów. Choć jest zrównoważony, to nie brak mu temperamentu i ciekawości świata mniejszych kuzynów. Cechują go zawadiacka natura, odwaga i silny charakter, a jednocześnie wrażliwość. Właściciel powinien być stanowczy i umieć go sobie podporządkować, ale nie powinien traktować go zbyt ostro. Olbrzym nie nadaje się do kojca. Potrzebuje silnej więzi z rodziną i poczucia, że jest przez nią kochany. To pies jednego pana i choć każdego domownika traktuje przyjaźnie, tylko wybranemu bezgranicznie zaufa i jest wierny.Przedstawiciel tej rasy długo dojrzewa, jest wesoły i często do późnej starości zachowuje się jak niesforny szczeniak. Dobroduszny, opiekuńczy i wyrozumiały na ogół dobrze dogaduje się z dziećmi. Jednak z uwagi na jego rozmiary zabawy z kilkulatkami lepiej nadzorować.

Dla kogo ta rasa

Odpowiedni pies dla młodych, aktywnych osób, ale nadaje się także dla rodzin z dziećmi i ludzi w starszym wieku. Właściciel nie musi mieć dużego doświadczenia w wychowywaniu psów, ale powinien być stanowczy i cierpliwy. Prawidłowo prowadzony sznaucer olbrzym nie sprawia problemów, potrzebuje jednak sporo ruchu i ćwiczeń umysłowych.

Wady

-bywa hałaśliwy

-wymaga systematycznych zabiegów fryzjerskich

Zalety

-mocno przywiązuje się do właściciela

-przyjazny i cierpliwy wobec dzieci

-toleruje inne zwierzęta

-pojętny i podatny na szkolenie

-może uprawiać psie sporty

-świetny stróż i obrońca

-prawidłowo pielęgnowany nie gubi sierści

Pielęgnacja

Sznaucer olbrzym wymaga systematycznej pielęgnacji, do której należy przyzwyczaić go od szczeniaka. Regularnie przeprowadzane zabiegi nie tylko sprawią, że łatwiej będzie utrzymać czystość i typowy dla rasy wygląd, ale pozwolą także na wzmocnienie więzi z podopiecznym.Szata sznaucera składa się z twardego, przylegającego, szorstkiego włosa okrywowego oraz miękkiego, gęstego podszerstka i wymaga czesania co dwa, trzy dni gęstym metalowym grzebieniem i szczotką pudlówką. Szczególnej uwagi wymaga dłuższa sierść na brodzie, grzywce, brzuchu (tzw. firanka) i kończynach. Jeśli pojawią się tam kołtuny, rozdzielamy je palcami i delikatnie rozczesujemy (można zastosować preparaty, które to ułatwią).Po spacerze trzeba sprawdzić, czy w sierść nie zaplątały się rzepy, patyki lub nasiona traw. Systematycznie usuwa się włoski z wnętrza małżowiny usznej oraz kamień nazębny i przycina pazury. Jeśli żywimy pupila domowym jedzeniem, niezbędne jest codzienne mycie brody i usuwanie z niej resztek pokarmu, co zapobiegnie brzydkiemu zapachowi i problemom skórnym.Sznaucer wymaga regularnego trymowania (wyskubywanie martwego włosa i części podszerstka) i strzyżenia. Zazwyczaj wykonuje się je co trzy, cztery miesiące, choć częstotliwość zależy od gatunku włosa i szybkości jego odrastania. Jeśli przeprowadza się je prawidłowo i systematycznie, sznaucer nie linieje i nie gubi sierści w domu.Trymować można gołymi palcami (używa się też specjalnych nakładek) lub tępym trymerem (ostry nie usunie włosa w całości, lecz przetnie go i zniszczy). Przed zabiegiem sierść musi odpowiednio odrosnąć, bo tylko wtedy włosy dadzą się łatwo usunąć, a zabieg nie sprawi psu bólu.Wyskubuje się sierść na grzbiecie, bokach tułowia, górnej części szyi i głowy oraz częściowo na kończynach. Prawidłowo wykonane trymowanie jest czasochłonne, ale w widoczny sposób wpływa na poprawę jakości i koloru szaty.Olbrzyma kąpiemy w miarę potrzeby w szamponach dla psów szorstkowłosych. Na dłuższe włosy na brodzie, brzuchu, dolnej części klatki piersiowej i kończynach należy nałożyć odpowiednią odżywkę. Po kąpieli psa dokładnie wycieramy ręcznikiem i suszymy suszarką ustawioną na średnią temperaturę, jednocześnie rozczesując sierść szczotką.

Ciekawostki

Międzynarodowa organizacja kynologiczna FCI uznaje dwa umaszczenia sznaucerów olbrzymów: czarne oraz pieprz i sól. W Stanach Zjednoczonych wyhodowano odmianę czarno-srebrną i białą.

To wszystko co chciałem wam powiedzieć o Sznaucerze Olbrzymim. Jeżeli macie jakieś pytania to piszcie w komentarzach, a ja z chęcią na nie odpowiem.W komentarzach piszcie też o własnych doświadczeniach ze Sznucerem Olbrzymim. Kolejny wpis już pojutrze na moim blogu. Koniecznie musicie przeczytać.